karīšam S. Dried cowdung. ക. കൊണ്ടു തീക്കൊളുത്തി PT. Previous page Next page

kulappallụ(കുലം or കുല?) Eye-tooth.

kūḷam Te. T. So. (കൂള്‍ C. Te. = കീഴ്) Chaff of corn, etc. കൂളന്‍ young, short, stunted (കുള്ളന്‍); a young male buffalo; a locust. കൂളി M. Tu. T. (= കൂട്ടം, കാള) 1. a demon, mischievous spirit, which must be propitiated, ghost (ചൂട്ടക്കൂളി ignis fatuus). കൂട്ടരാ യുള്ളതോ കൂളികള്‍ CG., കാളികൂളികളോടും ഭൂരവര്‍ണ്ണങ്ങളോടും Bhg.; കൂളികള്‍ കാളിയു മായി പോക Bhr. (a curse). 2. a young female buffalo So. (C. ഗ്രളി, sacred bull). 3. diving (= ഊളി from കുളി?) കൂളിയിടുക, പായുക. In SiPu. കൂളികള്‍ are said to sport in streams of blood, കൂളിയിട്ടങ്ങനെ മുങ്ങി യും പൊങ്ങിയും Si Pu 2. കൂളിയാമ a water-animal.

kēδa-mīǹ V1. A certain fish.

kumbiḷ (കുന്പു) 1. Temporary vessel made of a stitched plantain leaf (So. ദൊന്ന). V1. കോരനു കുന്പിളില്‍ കഞ്ഞി prov. തൂവിയ അരികുന്പിളം കുത്തിവാരുക TP. as in a paper bag. 2. = കുമിള്‍. 3. കുന്പുള്‍ വേര്‍ക്കു കൈപ്പു GP. (one of പഞ്ചമൂലം) കുന്പിളും ചിന്പാകവും Nal 3.

kōvid/?/aǹ S. (കഃ, വിദ്) Experienced, wise.

kokkōγam (കോകം) or കൊ ക്കോകശാസ്ത്രം A treatise on women, written by a paṇḍita Kōka.

kīrụ T. M. (C. Te. Tu. ഗീറു fr. കിറു) A rag, stripe, shred. കീറുക 1. to scratch, draw lines (C. Te. ഗീചു) പുറം മുള്ളുകൊണ്ടു കീറി vu. കുളന്പുകൊണ്ടു നിലത്തു കീറുക TrP. 2. v. n. to be slit, torn ഉഴുതാല്‍ നിലം കീറും KR. കീറി മുറിഞ്ഞിതു ദേഹവും Bhr. (comp. കിഴി); കാല്‍ കീ. 3. v. a. tot ear, rend, മിററത്തു കീറിയിട്ട വിറകു TR. split. വയറു കീറുക to dissect. CV. വയറതു കീറിപ്പിച്ചു PT. VN. കീറല്‍ a tear കീ'ലിന്നു ഇഴ ഓട്ടുക to darn it. കീറത്തുണി, — പ്പായി torn clothes, mat. കീറാമുട്ടി wood, which will not split; a hard job. കീററു T. M. (C. Te. ഗീട്ടു) fragment, piece. കീ റെറടുത്തു (huntg.) of hog, രണ്ടുകീററിന്നും നടുവില്‍ PT. of a half cloven tree. കീററില = മുതുവില (opp. നാക്കില). കീററുകഷണം, — കണ്ടം = തുണ്ടു. കീററുനാമം (Brhm.) = ഉര്‍ദ്ധ്വപുണ്ഡ്രം. കീറേറാല one half of an Ola, also ഓലക്കീററു (so So. മാങ്ങക്കീററു, തേങ്ങക്കീററു).

kānduγa T. So. To be hot, pungent = കത്തുക. VN. കാന്തല്‍. heat, pungency.

K/?/čhram S.(= കഷ്ടം,√ കഷ് ?) 1. Difficulty, hardship, കൃഛ്രലബ്ധം hard earned. കൃ ഛ്രസാദ്ധ്യം Nid. next to incurable. കൃഛശ്രമാ യുള്ളകുട്ടി a child of much care & many tears (loc.) 2. a penance. Bhg. കൃഛ്ശകൃര്‍ഛ്ശം Tdbh., by little & little. den V. കൃഛ്രിച്ചുചെയ്തു accomplished it as far as the circumstances permitted.