vīrkuγa M. (fr. വീങ്ങുക). 1. To swell വയറു a. med. — fig. മതിയും കെട്ടു വീ'ന്നു GnP. to be inflated, arrogant. 2. to sigh, breathe ദീര്ഘമായി വീര്ത്തു AR. (= നെടുവീര്പ്പിടുക). കോ ഴയും തീര്ത്തുനിന്ന് ഒന്നു വീത്താര് CG. വീ'ന്ന വീര്പ്പു CG. breath drawn. അത്തല് തീര്ന്ന് ഒന്നു വീര്ത്തീടിനാന് Bhr. respired. വീര്ത്തും വിയ ര്ത്തും തളര്ന്നും പണിപ്പെട്ടും SiPu. panting, under a burthen. നിടിയശ്വാസവും തെരുതെര വീ ര്ത്തു KR. വീര്പ്പു 1. breath വീ. കളക, കഴിക്ക, വിടുക, അയക്ക to breathe out. തന്നുടെ വീര്ക്കുന്ന വീ. കള് ദീര്ഘങ്ങളായ് വന്നു, നീളത്തിലുള്ള വീ. sigh = നെടുവീര്പ്പു 578. വീ. കൊള്ക, ഇടുക to take breath. വീ. കള് പാര്ക്കയും Bhr. (of the wounded). കണ്ഠമടഞ്ഞു വീ. കള് പോകാഞ്ഞു Bhg. could not breathe. ധൂന പ്രതാപേന വീര്പ്പടെച്ചു PT. വീ. മുട്ടിത്തന്നെ ആശു മരിച്ചാര് Mud. suffocated; met. ഒരു കാററും വീര്പ്പുമില്ല prov. not a breeze is stirring. 2. a moment, 6 വീ. = 1 വിനാഴിക CS. ഗണിതം ൧൧ വീര്പ്പു Bhg. 3. inflation, swelling V1. വീര്പ്പിക്ക 1. CV. to cause to swell or perspire. 2. to take breath V1.